1
دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه نیشابور
2
دانشجوی دکتری باستان شناسی دانشگاه اصفهان
3
کارشناس ارشد باستان شناسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران
چکیده
علیرغم اینکه پژوهشهای پارینه سنگی در غرب ایران از زمان ورود مک کان به ایران به صورت کم و بیش ادامه داشته و دارد و تصویر نسبتا مشخصی از نحوه معیشت گروه های شکارورز و گرداورنده در این مناطق بدست آمده است. ولیکن در ارتباط با شرق کشور بخصوص در ارتباط با خراسان این مقوله به صورت دیگری بوده و شرایط به گونه ای است که تعداد محوطه های شناسایی شده از تعداد انگشتان یک دست هم تجاوز نمی کند.
محوطه دامغانی سبزوار یکی از این محوطه هایی است که علاوه بر معرفی یک محوطه دوره یکجانشینی، محوطه ای روباز از پارینه سنگی میانی را به ما معرفی مینماید. دست افزارهای بدست آمده شامل یک صنعت تراشه محور بوده که در آن علاوه بر سنگ مادرهای لوالوا و دیسکی شکل، ساطور سنگ مادرها، دوسویه، سنگ مادرهای چند وجهی و سنگ مادر- خراشنده ها و خراشنده های سنگین نیز قابل شناسایی هستند و همین امر تاریخگذاری نسبی مجموعه را با مشکل مواجهه می نماید ولیکن با توجه به اینکه برخی از تکنیک های ابزارسازی فوق در دوره میانی پارینه سنگی نیز همچنان رواج دارند می توان با در نظر داشتن جنبه احتیاط انتساب آنها را به دوره پارینه سنگی میانی بجا دانست. در نوشتار پیشرو نگارندگان سعی دارند تا با کمک مطالعات آماری به توصیف و تحلیل این یافته ها و در نهایت تفسیر آنها بپردازند.
)