بررسی باستان ‏شناختی مشخصه‌های فرهنگی ژاپن عصر اِدو و دورۀ گذار بر پایۀ باسمه‌های اوکی‌‏یوئه

در آغاز قرن هفدهم، ژاپن تحت حاکمیت خاندان تکوگاوا و رژیم جدید باکوفو بیش از صد و پنجاه سال جنگ داخلی را پشت سر گذاشته و وارد دویست و پنجاه سال صلح عصر اِدو شد. این دورانی است که برای یکصد سال کشور در هر زمین ه­ای رشد کرده و یک رنسانس بومی رخ داد. با رشد ثروت بالطبع هنر و آموزش نیز رشد کردند، به عبارت دیگر هنر و بینشی به ‏مراتب مردمی ­تر شکل گرفت که به خلق هنر اوکی ­یوئه که  لحظات این دنیا را به تصویر می­ کشد منجر گردید. از آنجا که ژاپن سیاست ساکوکو یا درهای بسته را اجرا می­کرد پس از این زمان تحولات و رشد اجتماعی به چرخش و عدم تحرک منجر گردید اما جامعه ژاپن آمادگی تحولات جدید میانه قرن نوزدهم را داشت که به عصر میجی موسوم است. پرسش در اینجا مطرح می­شود که طی تمام این مدت هنرمندان اوکی ­یوئه چه تأثیری از تحولات، شیوه ­های زندگی و عقاید اجتماع خود گرفتند که آنان را به نمایش گذاشته و باعث شناخت ما از دورۀ مورد نظر شدند. ازاین‏ رو آثار نقاشی اوکی­ یوئه ماده فرهنگی اول در بررسی عصر اِدو-میجی در مقاله حاضر هستند. مقاله اینطور نتیجه ‏گیری نموده که رابطه اوکی‏ یوئه با جامعه یک برهم‏کُنش کامل فرهنگی بوده است.
 
[1]. رژیمی که در آن شُگون یا فرمانده اعظم با قدرت اداری یک نخست‏وزیر به امور رسیدگی می‏کند از این رو اشتباهاً شگونی ترجمه می‏شود.