رنگ آمیزی و نقاشی دیواری یکی از مجموعه هنرهای کهن و کاربردی در دنیای باستان می باشد. با پیدایش اولین خانه ها در دورۀ نوسنگی برای باشکوه‌سازی بناها، سکونتگاه ها و همچنین بیان اعتقادات حاکم بر جامعه، احساسات تصویرگر و شاید جنبه آیینی خلق شده است. مطالعه برروی این گونه داده ها کمک شایانی بر بازسازی الگوهای ساختاری جوامع پیشین می باشد. پژوهش فوق با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش میدانی، اسنادی و بنیادی به تاریخچۀ رنگ آمیزی و نقاشی دیواری در پیش از تاریخ ایران و بررسی و مقایسه موردی این هنر در اواخر هزاره چهارم ق.م در محوطه‌های تل ملیان و میمنت آباد می پردازد. متأسفانه ازآنجایی که رنگ و نقاشی محوطه های پیش‌از‌تاریخی به استثناء نمونه های نیمۀ دوم هزارۀ چهارم مستندنگاری مطلوبی نداشته‌اند و امروزه از بین رفته‌اند، براین اساس بررسی‌ها بر نمونه‌های تل ملیان و تپۀ میمنت آباد معطوف شده است و درنتیجه چنین استنباط می شود که پیدایش رنگ و نقاشی در آغاز (نوسنگی) با اهداف احتمالاً آیینی شکل گرفته است، با گسترش جوامع و پیچیده‌تر شدن آن، ابتدا در اختیار قشر نخبه و صنعتگر تل باکون قرار می‌گیرد. و در دورۀ آغاز شهرنشینی و با شکل گیری ساختمانهای ادرای از این هنر برای باشکوهتر ساختن بناهای بزرگ اداری بهره می‌برند
)