خداوند، عنصر خاک را به عنوان ماده اولیه خلقت انسان ( اشرف مخلوقات) و به عنوان نمادی از مرگ و فروپاشی حیات جسمانی مقرر کرده است. در گذشته نیاکان ما به عناصری که توسط زرتشت به عنوان عناصر مقدس (آب، خاک، آتش، باد) معرفی شد، اعتقاد و توجه بسیار داشتند. براساس باور های اساطیری، جهان از چهار عنصر متضاد شکل گرفته است. خاک نیز در اساطیر و هنر های ایران باستان تجلی یافت و همواره حضورش در زندگی مشهود بوده است. هدف از این پژوهش شناخت بنمایه های عنصر خاک در اساطیر و هنر ایران باستان، ارتباط و استفاده فطری این عنصر در مردمان باستان بوده است. در این پژوهش ابتدا به بررسی عنصر خاک در اساطیر و هنر ایران باستان و تاثیر این عنصر در زندگی مردمان باستان پرداخته شده است. این پژوهش که به صورت توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای صورت پذیرفته و یافته ها بیانگر این است که عنصر خاک یکی از شرایط مهم پیدایش حیات و تمدن روی کره زمین بوده است و این عنصر تقریبا تمامی نیاز های انسان را در خود قرار داده، به همین دلیل این عنصر در اساطیر، هنر و باور های عامیانه مردم باستان رخنه کرد و همواره شاهد حضور این عنصر مقدس و تاثیرش در آن روزگار دیده می شود.
)